Ferus czując, że znów go odsyłają od siebie spojrzał tylko na swojego brata z głupią minką. Siedział tak milcząc jeszcze. Zaraz jeszcze Cane go odeśle do... Do nie wie kogo. I pewnie znów zostanie sam. Jak on czasami siebie nie lubi. Tylko się wszystkiego boi i nic nie potrafi. Nie to co Cane, on jest odważny i umie. Nie boi się, jak on. Bo każdy jest odważny, nawet minimalnie. Ale nie on. To niesprawiedliwe. Czemu tak musi być ? On nie chce. Wstał dalej patrząc na swojego brata. Głupią minę zastąpiła mina psiaka, który sam próbuje odnaleźć odpowiedź w tym, co się stało.
- Too... W co się bawimy ?
Wyszeptał opuszczając lekko łepek. Spoglądał z pewnym wyczekiwaniem na Cane'a. Chciał podejść bliżej. Zrezygnował jednak z niewiadomych powodów.
Sindy usiadła. Spojrzała po wszystkich z osobna i uśmiechnęła się. Chyba czas iść po Rittę i innych. Chociaż... Chyba jeszcze nie. Poczeka jeszcze. Trzeba im dać jeszcze trochę czasu. Nie trzeba się od razu śpieszyć. Im dłużej będzie trwać ślub, tym lepiej. Takie wydarzenia nieczęsto się dzieją, a są takie... Takie piękne. Ciekawa jest, jak będą wyglądać dzieci Alexa i Ritty. Pewnie będą miały piękną urodę. Już widzi małe skrzydlate pieski wpatrzone w swoich rodziców. Wyobraziła sobie inną scenę. Ją i Diamonda siedzących w... Starym domu jej ukochanego. Roześmiała się. Oj, za dużo rozmyśla, jak na ten moment. Ale czy bez tego nie byłoby jej nudno ?

Ferus przez chwilę jeszcze patrzył na swojego brata niepewnie. Uśmiechnął się po chwili leciutko. Ustawił się w pozycji typowego psa, który chce się bawić i zamerdał ogonkiem. Poderwał się zaczynając uciekać, żeby choć trochę spowolnić brata zaczął skakać pomiędzy drzewami, krzewami i wszystkim, co może mu pomóc. Jednak nie był zbyt szybki, łatwo Cane'owi będzie go dogonić, jeśli szybko biega. Ferus nie przejmował się tym. Ważna była tylko zabawa i to, żeby go tak szybko nie złapał. Poradzi sobie, w końcu wszystko trzeba wykorzystać, co pomoże mu wciąż uciekać.